Opnieuw een uitwedstrijd. Gelukkig geen Groningen, maar lekker dicht bij huis. Groen Geel uit Wormer stond op het programma. Een hele jonge ploeg, maar wel één die dit jaar hoge ogen gaat gooien en misschien wel één van de voornaamste kandidaten is voor de play offs.

Met makkelijk scorende heren, goed in de rebound en verdedigend nauwelijks steken laten vallen. Dus stond bij voorbaat al vast dat wij een moeilijk avondje zouden krijgen. De eerste twee wedstrijden leverden van onze kant nauw niet bepaald vuurwerk op en dus luidde de vraag hoe we Groen Geel zouden kunnen stoppen. Nou, aan de uitslag kunt u al zien dat dat niet gelukt is.

Maar ondanks dat het een stevige nederlaag is geworden, denk ik dat we met een positief gevoel op deze wedstrijd terug kunnen kijken. Qua veldspel zag het er namelijk vele malen beter uit dan in de wedstrijden tegen SCO en Nic. Wat ons echter voor de zoveelste keer dit seizoen opbrak was het scorend vermogen. Als je in een periode van 20 minuten (6 á 7 minuten voor rust, 12 ½ minuut na rust) slechts vier keer scoort en daarbij de mooiste kansen om zeep helpt dan ga je tegen dit soort ploegen nooit een wedstrijd winnen. In die periode liep Groen Geel dan ook van 10-10 naar 23-14 en was de wedstrijd natuurlijk wel gespeeld. Wat dat betreft blijft het toch een apart fenomeen dat ons dat haast elke wedstrijd overkomt.

Opvallend detail in de beginfase waren overigens de vele strafworpen die werden gegeven. Iets wat de hele wedstrijd door zou blijven gaan. Te pas en te onpas ging de bal op de stip en er viel geen peil op te trekken wanneer dat zou gebeuren. Maar goed, dat gebeurde aan beide kanten. Wel ben ik van mening dat het kwartje iets te vaak richting Groen Geel viel en dat zelfde situaties niet altijd op dezelfde manier beoordeeld werden, maar dat had verder niet zo veel te maken met het eindresultaat, daarvoor kwamen wij over de gehele wedstrijd gezien gewoon scorend te veel te kort.

Die eerste 20 minuten was het dus eigenlijk een hele lekkere wedstrijd, waarin beide ploegen niets voor elkaar onder deden. Al liepen we eigenlijk wel steeds tegen een achterstand aan te hikken. En moesten we steeds repareren. Maar zoals gezegd dat lukte vrij aardig. Bij 4-5 hadden we zelfs een keer een voorsprong, maar bij 8-5 sloeg Groen Geel voor het eerst een gaatje. Bij 10-10 was dat echter weer gerepareerd.

Daarna zoals gezegd een periode waarbij wij nauwelijks de korf wisten te raken en Groen Geel uit kon lopen naar 23-14. Daarna was de batterij blijkbaar vervangen bij onze aanval en konden we de korf weer volop vinden. De achterstand werd zelfs verkleind tot 24-19 en met nog 7 minuten spelen was er toch weer een sprankje hoop. Maar opnieuw stokte het scoren en die laatste 7 minuten werd er wederom niet meer gescoord en kon Groen Geel makkelijk de wedstrijd uitspelen.

Duidelijk is in ieder geval dat dit snel omgekeerd moet worden. Je zal toch echt rond de 25 doelpunten in een wedstrijd moeten maken wil je aanspraak maken op een overwinning. In de voorbereiding hebben we gezien dat dit mogelijk is. Want daar lukte het wel. Nu zijn we echter nog niet eens boven de 20 gekomen en dat is toch eigenlijk Rohda onwaardig.

En dus gaan we met zijn allen hopen en duimen voor de volgende wedstrijd als Tweemaal Zes naar Amsterdam toekomt. Ook een ploeg die 2 punten heeft dus moeten er mogelijkheden liggen.

Tenslotte wil ik toch wel positief afsluiten. Want zoals ik vorige week al schreef kon Kenny deze week niet aantreden (dat is uiteraard niet het positieve aan het verhaal) door de vorige week opgelopen. En dus zagen we eindelijk weer eens Ivar in het veld verschijnen. Misschien toch wel wat noodgedwongen, maar Ivar draaide moeiteloos de hele wedstrijd mee. Nog niet helemaal wedstrijdfit en aanvallend gezien ook nog niet helemaal scherp, maar wel pijnloos. Hopelijk dar Ivar de komende weken de ploeg van de nodige impulsen kan voorzien zodat we de puntjes kunnen gaan pakken.

Succes in ieder geval volgende week tegen Tweemaal Zes

Onze doelpuntenmakers:

Silvana 5 (2 sw), Job 5 (2 sw), Fred 3, Fleur 2, Giovanni 2, Amber 1 en Sherida 1.

Tot volgende keer,

Adri

Actiefoto’s Theo Aurik:

[foogallery id=”10885″]