De tweede wedstrijd na de zaal was direct een kraker van jewelste. De nummer 1 (DSC) tegen de nummer 2 (Rohda) en dus stond gelijk de koppositie op het spel. En het werd een kopie van de eerste wedstrijd bij ons in Amsterdam. De thuisclub die bij rust een stevige voorsprong in handen heeft, maar die het in de tweede helft helemaal uit handen geeft om uiteindelijk met lege handen achter te blijven. Dat gebeurde ons in Amsterdam toen wij na een voorsprong van vijf punten alsnog de deksel op de neus kregen. Maar nu waren de rollen omgekeerd en dan is het toch wel heel erg lekker als je nog zo een eind naar huis moet rijden als jij degene bent die na een spannende wedstrijd de punten hebt weten te behalen en je de koppositie hebt weten over te nemen. Want dat is na deze wedstrijd wel de mooie realiteit. Rohda 1 staat op dit moment aan kop van de Hoofdklasse en heeft misschien wel de moeilijkste uitwedstrijd nu achter de rug, want de afgelopen jaren was het eigenlijk altijd punten inleveren als we in Eindhoven moesten spelen. En daar zag het eerlijk gezegd deze wedstrijd ook wel weer naar uit. Na een vroege voorsprong van onze kant in de beginfase draaide DSC al snel de wedstrijd om en nam het gedecideerd het heft in handen om van 4-4 naar 8-4 weg te spurten. Ons eerste liet echter opnieuw zien dat een vroege achterstand hen niet zo snel meer uit het veld slaat. We bleven rustig een gedegen spelletje op de mat leggen. Wel met de nodige foutjes, maar dat schijnt nu eenmaal bij deze ploeg te horen. Niet dat ik daar ook maar een seconde aan gewend zal raken, maar zelf raakt de ploeg niet van de kook als er eens een plaatsfoutje wordt gemaakt of als er op het verkeerde moment wordt geschoten. Dan staan wij hoofdschuddend langs de kant, terwijl zij zelf de volgende aanval weer gewoon op dezelfde manier proberen hun doelpuntjes te maken. En dat lukt op dit moment heel aardig mag ik wel zeggen. En dat is toch wel een kwaliteit die ons eerste zich gaandeweg het seizoen behoorlijk eigen heeft gemaakt. Het mooie daarbij is ook dat iedereen daarin meedoet. Beide vakken verzaken daarin niet en ook is het mooi om te zien dat het niemand wat uitmaakt wie er scoort als er maar gescoord wordt.

En op die manier wist ons eerste het gat met DSC niet te groot te laten worden, want hoewel we constant achter de feiten aanliepen werd het verschil niet groter dan die vier punten en was het bij de rust 16-12. Direct na rust werd die achterstand weer verkleind. Eerst Silvana die haar eerste aktie in de eerste minuut voor rust copieërde door direct na rust opnieuw met een zelfde soort wegtrekbal te scoren, waarna Job eindelijk alle aanvallende schroom van zich afwierp en al snel daarna de 16-14 scoorde. En het verschil werd hierna ook niet meer groter. Tot een minuut of 12 voor tijd bleven we op die twee punten hangen totdat we bij 21-21 op gelijke hoogte wisten te komen. En het waren opnieuw Silvana en Job die hiervoor verantwoordelijk waren. Eerst kreeg Silvana de strafworp die ze al een paar keer eerder had verdiend maar die ze maar niet kreeg. Dat klusje was wel aan Job toevertrouwd, waarna Job daarna zelf van afstand voor de gelijkmaker zorgde. DSC was intussen toch wel een beetje benauwd geworden en die sloegen aan het wisselen. Maar dat maakte het er bepaald niet veel beter op. Sterker nog, de onzen beten zich nog steviger vast in de tegenstander. Fleur en Leanne schakelden het gevaarlijke damesduo aan DSC- kant volledig uit, terwijl Job steeds meer zijn heer in bedwang ging krijgen. En hoewel DSC nog wel twee keer op voorsprong wist te komen was die ook weer binnen een mum van tijd genivelleerd. En waar we zo langzamerhand ook op wachtten langs de kant gebeurde twee minuten voor tijd. En het was Fleur die elke Rohdiaan liet juichen. Toch niet bepaald fameus om haar doorloopballen speelde Fleur de bal naar Leanne onder de korf, brak door, kreeg de bal op een presenteerblaadje terug en lepelde de bal keurig netjes in het mandje, de beide DSC dames in volkomen verbijstering achterlatend. Hoe kon dat nou, dame op dame doorloopbal, dat bestaat toch niet. Nou bij Rohda wel. En zo stonden we voor het eerst sinds de derde minuut van de wedstrijd weer aan de goede kant van de score. En dat werd ook niet meer uit handen gegeven. En dus waren na afloop de posities 1 en 2 van de ranglijst nog steeds in handen van deze twee teams maar was de volgorde wel omgedraaid, 1 Rohda en 2 DSC. En daar hadden we vooraf toch niet echt rekening mee gehouden. Het grote pluspunt was echter dat behalve het al eerder genoemde zelfvertrouwen van de ploeg, er ook de hele wedstrijd door gescoord bleef worden, zodat het verschil nooit te groot werd, waardoor we op het moment dat DSC even verslapte direkt toe wisten te slaan. Een groot compliment voor de ploeg en de staf dat spelers en speelsters hun beste vorm naar het einde van de kompetitie steeds meer zien groeien.

Ik vind dat het best te merken bij onze dames. Daar waar onze heren eigenlijk weinig verval tonen zitten de meiden echt stukken beter in hun vel dan in het begin van de kompetitie waardoor ze veel dwingender aanwezig zìjn en hun tegenstandsters zowel in verdedigend als in aanvallend opzicht de baas zijn. Voeg daarbij dat de rol van Kenny als rebounder moeiteloos is overgenomen door Mike en de scorende rol van Mike weer door Job wordt ingevuld en dat daarnaast de vakken steeds beter lijken te matchen met elkaar en U begrijpt dat we er per saldo alleen maar sterker op zijn geworden. En dat mag Rohda 1 volgende week opnieuw laten zien als we opnieuw naar één van onze concurrenten af dienen te reizen. Dit keer gaat het naar Dordrecht alwaar Deetos ons op een warm onthaal wenst te trakteren. Qua verliespunten staan beide ploegen gelijk alleen heeft Deetos een wedstrijd minder gespeeld. En dus wordt ook dit weer zo een wedstrijd van er op of er onder. Ik heb er echter alle vertrouwen in dat we ook nu de punten mee naar Amsterdam kunnen nemen. Verdedigend zit het allemaal goed in elkaar, aanvallend scoren we gemiddeld zo een 25x per wedstrijd dus als dat tegen Deetos ook weer lukt dan moeten we een hele goede slag kunnen slaan in de strijd om het kampioenschap.

Onze doelpuntenmakers deze week waren: Job 6 (1 sw), Silvana 5, Leanne 3, Fredje 3, Mike 3 (1 sw), Fleur 2, Amber 1 en Giovanni 1

Tot volgende keer, Adri

Bekijk hieronder de foto’s gemaakt door Theo Aurik:

[foogallery id=”9315″]