En voor de derde achtereenvolgende keer bleven we verstoken van een overwinning. Maar deze keer kon de ploeg met opgeheven hoofd het veld verlaten en ging ik met een heel ander gevoel naar huis dan de afgelopen wedstrijden. Want dit keer geen bijna apathisch toekijkend maar een met ziel en zaligheid vechtend Rohda dat uiteindelijk volkomen verdiend een puntje bij koploper Nic weg wist te slepen.

Blijkbaar had de afgelopen week toch wel het nodige teweeg gebracht want ons eerste begon in een volledig gewijzigde opstelling aan de wedstrijd. Ten eerste bleek de blessure vorige week van Kenny veel ernstiger dan verwacht (gebroken middenvoetsbeentje en in ieder geval de rest van het zaalseizoen aan de kant), ook waren de vakken nog eens helemaal door elkaar gehusseld. Ivar nam de plek van Kenny in, bizar genoeg op dezelfde plek als waar een jaar geleden zijn korfbalcarriere aan een eind leek te zijn gekomen nadat hij in de wedstrijd vorig jaar bij Nic zijn achillespees scheurde. Maar gelukkig is dat toch weer helemaal in orde gekomen en was het mooi om te zien hoe Ivar door het veld liep te sleuren alsof hij nooit was weggeweest.

Toch was het met name in de eerste helft nog niet echt geweldig allemaal wat ons eerste ons voorschotelde. Waarschijnlijk door onwennigheid ging er nog wel eens wat mis en dus kon Nic na een minuut of 6 het initiatief in de wedstrijd nemen. Op dat moment was de stand al

5-5 want zowel Nic als Rohda schoten uit de startblokken. Na 1 minuut was het al 2-1 en had Rohda een geweldige kans pal onder de korf gemist. Jammergenoeg moest Rohda in het verloop van die eerste helft Nic laten gaan. Rohda kon het scorend even niet meer bijhouden en Nic liep gelijk naar 9-5. Het ging allemaal even niet zoals het zou moeten en hoewel we na die 9-5 wel weer mee gingen scoren konden we het verschil toch niet kleiner maken. Sterker nog, het werd zelfs nog wat groter en pal voor rust was het gat gegroeid naar 6. Het laatste woord was echter wel aan ons want een minuut voor tijd gooide Fredje de 15-10 ruststand er in.

De tweede helft startte eigenlijk nog wel zoals de eerste helft eindigde. We scoorden wel, maar kwamen niet echt dichterbij en zo was het na 8 minuten nog altijd 4 verschil bij 18-14.

En vanaf dat moment begon de kentering bij ons eerste. Slecht 2½ minuut had ons eerste nodig om het gat te dichten en stond het na 4 geweldige goals van Fred, Leanne, Job en Silvana 18-18. Je zag het geloof in eigen kunnen gewoon met de seconde groter worden en voor misschien wel het eerst dit jaar zag ik het Rohda zoals we dat van de afgelopen twee jaar kennen. Want plotseling was daar weer de beleving en werd elk duel vol de strijd aangegaan.

Ook de supporters voelden het en gingen zich roeren. En zo ontstond er een mooie wisselwerking tussen ploeg en de tribune. Ook aan de overkant langs de zijlijn veel beleving. Ook van die kant werd er alles aan gedaan om deze wedstrijd tot een goed einde te brengen

7 wissels werden er toegepast waarbij de veelvuldig toegepaste wissel Job in de aanval en Ivar in de verdediging zijn vruchten afwierp. Job gooide er één in, Ivar schakelde één van de Haatrechtbroertjes nagenoeg uit in de tweede helft.

De 7^e wissel was er één die we liever niet hadden gehad en dat had niets met de invaller te maken. Dat het eerste tot het uiterste ging toonde Giovanni toen hij een bal bij de achterlijn probeerde binnen te houden. Op zich lukte dat maar de muur die op een metertje achter de lijn staat gaf geen centimeter mee en daar bleek zijn pols zeer slecht tegen te kunnen. Gevolg was een breuk en gips voor Gio. Ook hem zien we de rest van de zaal niet meer terug. En dus kwam ook Cenne de gelederen versterken.

En zo ontspon zich een laatste kwartier waarin de spanning steeds groter werd. Nic nam toch weer de voorsprong met 20-18 maar ons eerste wilde van geen wijken weten. Bij Joni begon de vermoeidheid een beetje mee te spelen. Die kreeg de bal zelfs niet meer omhoog met twee handen en dus gooide zij hem er maar vanaf de zijkant met één hand in, de rest van haar vak verbouwereerd achterlatend. Hadden ze zich daar nou de blubber voor gelopen om allemaal de juiste positie in het vak in te nemen. Maar het was wel 20-19. Ik heb nog nooit een zo volkomen verkeerde pass zo hartstochtelijk toegejuichd horen worden.

Het werd 21-19, maar nu was het Mike die een strafworp wist te forceren en zelf raak gooide. Weer kwamen we twee achter maar Job pakte zijn 2^e goal door van afstand raak te schieten.

Opnieuw werd het twee verschil. Het leek gewoon niet te mogen lukken. En toch lukte

het !!!! Want eerst gooide Mike nog een strafworp er in. En dan is er nog maar één man die uiteindelijk in Groningen Nic echt pijn weet te doen. Hij wordt inmiddels al de “schrik van Nic” genoemd. Want wie anders dan Fred zorgde er voor dat Rohda zich de morele winnaar van dit duel mocht noemen. Het schot van Fred leverde weliswaar slechts één punt op, maar dat is wel een heel belangrijk puntje. Door de resultaten in de andere wedstrijden staan we weer in het linkerrijtje en staan we weer wat verder van die onderste plekken.

Wat echter nog vele malen belangrijker is is dat ons eerste hier volop vertrouwen uit kan tanken. Zeker op deze tweede helft kunnen jullie verder voortbouwen. Dat is uiteindelijk de manier waarop we de afgelopen twee seizoenen bijna iedereen wisten te verrassen. En zo spelend hoeven we ook niet voor de ploegen onder ons te vrezen. Dan gaan er nog genoeg punten gehaald worden en kunnen we rustig de zaal afmaken.

Volgende week weer thuis. Tegen Wageningen, de laatste van de ‘grote drie’ in deze afdeling.

Een mooie tegenstander om de ingezette weg voort te zetten. In Wageningen werd het een zware nederlaag, dus het zou mooi zijn als we dit as. zaterdag recht kunnen zetten.

De doelpunten deze week: Ferdgie 5, Silvana 4 (2 sw), Joni 4, Leanne 3, Mike 3 (2 sw),

Fleur 2, Job 1 en Ivar 1

Tot volgende keer, Adri

Bekijk de foto’s van de wedstrijd gemaakt door Theo Aurik hier.

[foogallery id=”8328″]