Zaterdagavond de tweede uitwedstrijd op rij. Dit keer in het verre Friesland bij SCO. Weer zo een wedstrijd waar ik vooraf geen lekker gevoel bij krijg. De laatste keer dat we daar wisten te winnen was geloof ik net na de 80-jarige oorlog. Het kan ook iets korter geleden zijn, maar de laatste jaren gingen we altijd puntloos terug naar Amsterdam. En puntverlies kon ons eerste zich eigenlijk niet echt permiteren willen we in de top mee blijven draaien.

Wat dat betreft zit SCO eigenlijk in hetzelfde schuitje. De club had duidelijk de ambities uitgesproken om voor de playoffs mee te gaan doen, had ook een uitstekende start met oa. een gelijkspel bij Wageningen, maar de laatste drie wedstrijden gingen toch wat onverwacht allemaal verloren en dus gold vandaag voor beide ploegen het credo aanhaken bij de top of voorlopig afhaken en naar beneden kijken wat de ploegen onder je gaan doen.

SCO leek dat direct vanaf het begin uit te willen stralen, want binnen enkele seconden was het al 1-0 maar die goal werd bijna net zo snel beantwoord door Fleur. En daarna begon de grote Aurik show. Het is inmiddels wel duidelijk dat Leanne steeds beter haar draai begint te vinden binnen Rohda en dat onderstreepte zij met de 1-2. Daarna werd het nog 4-2 voor SCO, maar Leanne had haar plekje in het veld wel gevonden en met twee droge knallen was het 4-4. Nog één keer kwam SCO op voorsprong, maar Mike pareerde deze via een strafworp. Zoals ik al zei het was vanavond de grote Aurik show want na Leanne was het nu de beurt aan Joni. Met een mooie onehander en met een schotje was het 5-7. En Rohda ging door. Mike zorgde voor 5-8, SCO 6-8 en, ja hoor, daar was er weer eentje, Joni 6-9. Mike 7-10 en toen stokte het bij de Aurik dames. Maar ja, dan heb je natuurlijk altijd nog een pseudo Aurik rondlopen in dat vak en dus nam Kenny ‘Aurik’  moeiteloos de doelpuntenmachine over onder het mom van we houden het in de familie. Eerst benutte hij een strafworp daarna volgden nog eens twee velddoelpunten en zo werd het 10-13. SCO had het laatste woord en met twee doelpunten bepaalden zij de eindstand op 12-13.

Het begin van de tweede helft was vervolgens bepalend. We schoten uit de startblokken en doelpunten van Mike, Leanne, Fred en opnieuw Mike bracht ons naar een comfortabele voorsprong van 12-17. Wie anders dan Joni zorgde voor 13-18 en na de 14-18 werd het voor de Rohda-getrouwen op de tribune helemaal één groot feest, want achtereenvolgens Silvana, Mike, Kenny en Joni zetten ons op een nooit verwachte 14-22. SCO zette nog één keer aan, scoorde drie keer op rij binnen twee minuten en ik moest toch weer even denken aan de wedstrijd van vorige week, maar blijkbaar had ons eerste dit lesje nu wel geleerd, want nu werden de aanvallen wel heel lang gespeeld zodat de minuten steeds meer in ons voordeel wegtikten. En het pleit was helemaal beslecht toen 4 minuten voor tijd Joni weer eens feilloos aanlegde en de uiteindelijke eindstand van 17-23 op het scorebord zette. SCO geloofde er niet meer, speelde plichtmatig haar aanvallen zonder nog maar een greintje overtuiging, zodat Rohda eigenlijk kinderlijk eenvoudig de overwinning in de wacht kon slepen.

Ik zei het over de wedstrijd van vorige week ook al, de fighting spirit is weer helemaal terug bij ons eerste. Wat een energie werd er vandaag in de wedstrijd gestopt. SCO werd gewoonweg overpowered vandaag. In de rebound waren onze mannen en vrouwen eigenlijk oppermachtig en vooral verdedigend werd de druk zo opgevoerd op de SCO spitsen dat die nauwelijks tijd kregen om eens lekker aan te leggen. Vaak kon het eerste schot pas na 15 seconden gelost worden en ik ben dan ook van mening dat dat de pijler van deze overwinnig is geweest. Want 17 goals tegen in Friesland is gewoon een puike prestatie.

Aanvallend daarentegen ging er toch weer veel fout. Vooral in het vak met Mike, Silvana, Giovanni en Fleur zou een beetje rust wonderen kunnen doen. Nu gebeurt het mijns inziens veel te vaak dat er zo geforceerd geschoten wordt om maar te kunnen scoren dat dat vaker fout dan goed gaat. Acht doelpunten is voor dit vak veel te weinig. Iets te vaak zie je irritatie in de ogen en dat komt de concentratie op het schot natuurlijk nooit ten goede. Gelukkig bleven jullie er wel keihard voor werken, daar viel echt niets op aan te merken, maar nogmaals gewoon wat meer met het koppie spelen in plaats van de constante drang om maar zo snel mogelijk te willen scoren lijkt mij jullie spel alleen maar goed te kunnen doen.

Nu eerst maar eens een paar weken lekker vrij. Genieten van de feestdagen, lekker en gezellig eten met vrienden en familie en dan gaan we volgend jaar weer op de oude voet door om te beginnen met de thuiswedstrijd tegen Unitas. Maar dat is voor later zorg.

Voor deze wedstrijd tegen SCO wil ik het hier eigenlijk wel bij laten. Alleen kan ik het toch niet nalaten om nog even een woordje te richten tot Hans Rottink, degene die het verslag van SCO schrijft.

Ik vind het namelijk eigenlijk heel erg jammer dat de frustratie van het verlies afgereageerd wordt door één van de Rohda spelers belachelijk te maken en neer te zetten als een acteur en een komediant. Ik ga echt niet zeggen dat er niet overdreven wordt in sommige situaties, maar om het falen van het eigen team zo weg te schrijven vind ik in ieder geval niet kunnen en vind ik nogal respectloos naar de prestatie van de tegenstander. Ik heb daar in ieder geval een enorme hekel aan. Dat moest ik even kwijt.

Tenslotte onze doelpuntenmakers: Joni 6, Mike 6 (3 sw), Leanne 4, Kenny 4 (1 sw), Fleur 1, Silvana 1 en Ferdgie 1.

En dan denkt u natuurlijk dat was het dan voor 2016. Maar nee, het laatste bewaar ik voor de man die afgelopen zaterdag zijn laatste wedstrijd als lid van de Rohda selectie heeft gespeeld. Want vorige week verscheen daar plotseling het bericht dat Marnix (Mixie voor ingewijden) er mee ging stoppen. Als één van de laatsten van de vorige generatie was het ineens over. Heel begrijpelijk als je bedenkt dat hij zeker 20 jaar alles voor het korfbal opzij heeft gezet. Eerst bij zijn geliefde PKC, later altijd in dienst van het geel/zwart van Rohda. Een voorbeeld voor de jeugd. Mix, bedankt voor al die jaren, dat we van je hebben mogen genieten.

En  nu vind ik het echt genoeg voor dit jaar. Iedereen geweldige feestdagen, een goed uiteinde en mooi begin van 2017 en dan hoop ik een ieder weer in goede gezondheid in 2017 de hand te kunnen schudden.

Tot volgende keer, Adri

Bekijk hieronder de foto’s van Theo Aurik:

[foogallery id=”7972″]