Beste Sherida,

Zoals iedereen wel weet ben jij al een tijdje uit de running en ben jij DE pechvogel van 2016. De selectie weet inmiddels wat er allemaal gebeurd is en wat de volgende stappen zijn, maar het publiek zit waarschijnlijk te wachten tot ze je weer kunnen zien shinen. Helaas weten wij dat dit niet zo snel zal plaats vinden, dus daarom dit interview.

Wat is er precies gebeurd waardoor je niet meer in het veld te vinden bent?
Nou het is natuurlijk algemeen bekend dat ik geen hele sterke enkels heb. Ze worden ook wel zwenkels genoemd. Het is deels aangeboren, maar ook deels zwakker geworden doordat ik er zo vaak doorheen ben gegaan.

Eigenlijk begon het allemaal vorig seizoen waar ik in de wedstrijd tegen KCC op iemands voet stond. Daarna was het een stoeptegel en een scheve vinger (uit de kom) waardoor ik de laatste wedstrijden in de zaal moest missen. Toen eindelijk weer “fit” op het veld, tot het in de kampioenswedstrijd weer volledig mis ging. Toen schoot mijn enkel soort van uit de kom, ondanks dat mijn enkel dik was ingepakt met tape en een enkelbrace.
Ik had de hele zomer om opnieuw te revalideren en dat heb ik dan ook gedaan. Samen met Ivar waren we in Portugal keihard aan het sporten geslagen, was ook wel nodig na alle kip piri piri.
Ik begon na de vakantie dus weer fris aan het nieuwe seizoen. De voorbereiding ging eigenlijk best goed en heb zelfs nog 1 officiële competitiewedstrijd gespeeld tegen DSC. Tot ik tijdens de partij op de dinsdag training erna op de voet van Silvana stond….

Naast dat je waarschijnlijk enorm baalde en heel veel pijn had, wat ging er op dat moment door je heen?
Ik gilde weer het hele veld bij elkaar (sorry nog!) en kan mij herinneren dat ik riep: “nu stop ik er echt mee!”. Ben nu 4x door mijn (rechter)enkel gegaan in een half jaar tijd. De pijn en het feit dat je met tape en brace er nog steeds doorheen kan gaan is gewoon best beangstigd. Dat gaat in je kop zitten. Natuurlijk heb ik ook 2 keer op iemands voet gestaan, dat hou je niet tegen. Maar het is ook vaak genoeg gebeurd waar ik een dood normale beweging maakte (sta nou niet bekend om mijn flitsende bewegingen’;-)), zoals in de kampioenswedstrijd. En als je zelfs op straat niet veilig bent, dan is het gewoon een keer klaar.

 Wist je dat het deze keer erger was dan de andere keren?
De laatste keer was niet per se erger, maar wel de druppel en het moment waar ik dacht dat dit niet meer langer door kan gaan. Hier moet iets aan gebeuren. Naast dat ik gewoon weer wil sporten (ja ben toch teruggekomen van mijn eerdere reactie;-)), wil ik ook gewoon relaxt op straat kunnen lopen, ook als er een stoeptegel uitsteekt 😉

Wat gaat er nu gebeuren?
Mijn enkelbanden worden ingekort en er wordt een botje aan de binnenkant weggehaald waar ik al een lange tijd last van heb.

 Wanneer word je geopereerd?
Tja, dat is een goede vraag…. De arts waar ik door geopereerd wordt (Pijnenburg) is zeer populair en er staat een dikke wachtrij van minimaal 7 weken. Zonder spoed wordt het pas ergens eind januari. Maar we (samen met sportarts Backx) gaan er nog alles aan doen om dit jaar geopereerd te worden. Maar omdat het best een langdurende operatie is van 2 uur is dat niet heel makkelijk.

 Wij weten inmiddels allemaal dat jij ALLES deed voor Ivar tijdens zijn blessure, verwacht je dit ook van hem tijdens jouw herstel?
Ha, sowieso! Ivar is bizar genoeg weer bijna fit. Wat dat betreft wisselen we elkaar goed af. Hij gaat het zwaar krijgen, maar dit hoort inmiddels een beetje bij onze relatie ;-). Hij heeft in ieder geval wel heel veel ervaring, dus hij weet wat ik nodig heb.
Hopelijk is dit nu echt de laatste keer en kunnen we volgend seizoen weer samen zonder blessures gaan vlammen!

En nog een hele belangrijke vraag: WANNEER ZIEN WE JE WEER SHINEN??
Als het aan mijn moeder ligt nooit meer haha.
Maar voor het revalideren staat 4-6 maanden. Dus als alles mee zit, sta ik volgend seizoen weer binnen de lijnen!

Wij bedanken Sherida voor dit interview en wensen haar heel veel sterkte bij haar revalidatie proces.