Plotseling was ie daar weer, de absolute wil om te winnen. Is dit nu dat ongrijpbare fenomeen wat men ook wel vorm noemt? Want Rohda 1 leverde deze week gelukkig weer een puike wedstrijd af en zagen we weer de ploeg die ons de afgelopen twee jaar zo veel plezier bezorgde. Ik schreef al in het programmaboekje dat ons eerste na vorige week toch wel iets goed te maken had. En wat werd het deze week bij onze eerste thuiswedstrijd een enorm verschil met de wedstrijd vorige week tegen Dalto.

Dit keer twee vakken die vol vuur de strijd aangingen tegen Nic dat vorige week één van de grote titelkandidaten Wageningen een enorme oorwassing had gegeven. Twee vakken die vanaf het eerste fluitsignaal direkt lieten zien van geen wijken te willen weten. Dit keer geen boze gezichten als er iets niet goed ging, maar direkt met elkaar trachten de foutjes te herstellen. En lukte het een keer helemaal niet dan was coach Ruud gelijk scherp om de puntjes weer op de i te krijgen.

Een teamprestatie van formaat dus deze keer en dat werd Nic uiteindelijk ook allemaal te veel. Want scorend over alle schijven zat ons eerste eigenlijk de hele wedstrijd wel aan de goede kant van de score. Tekenend was eigenlijk wel dat de coach van Nic gedurende de tweede helft van alles probeerde om het tij te keren, al zijn wissels opbruikte, wat totaal niet lukte,  terwijl coach Ruud juist geen enkele wissel toepaste en het team dan ook de hele wedstrijd liet staan. Niet omdat dat moest maar wel omdat het kon. Gewoon omdat niemand deze keer verzaakte. Kortom het was volop genieten deze week bij Rohda 1.

De eerste helft ging het allemaal nog redelijk gelijk op. Het verschil werd nooit groter dan twee waarbij op Fred na iedereen al tot scoren wist te komen. De mooiste was die van Fleur, een bal die in de verdediging veroverd werd en vervolgens in twee passes bij Fleur schuin achter de korf werd afgeleverd, waarna Fleur deze passes op juiste waarde wist te schatten en koel afrondde.

Pas op het einde van de eerste helft kwam er wat groter verschil toen Rohda van 9-9 naar 13-10 uitliep. Maar nog voor rust repareerde Nic de schade al weer grotendeels want bij rust prijkte er een tussenstand van 13-12 op het scorebord.

Het begin van de tweede helft was voor Nic. Twee doelpunten op rij betekende de 13-14 achterstand. Hierna een geweldige tien minuten van Rohda. Verdedigend werd de druk zo opgevoerd dat de Groningse spitsen geen fatsoenlijk schot konden lossen, aanvallend zagen we een onvoorstelbare doeltreffendheid van ons eerste, waardoor er na die tien minuten plotsklaps een enorm gat was gecreëerd door ons eerste. Maar liefst 7 goals op rij (waaronder een loepzuivere buzzerbeater van Kenny en de eerste treffer dit zaalseizoen van Ferdgie) zorgden voor wat onze Oosterburen zo mooi Die Vorentscheidung noemen, want bij 20-14 wist Nic wel weer enigszins de voet tussen de deur te wrikken, ons inhalen laat staan ons voorbij gaan was echt te veel van het goede. Met een uiterste krachtsinspanning brachten zij het verschil terug tot 21-19 maar na zijn eerste treffer was Ferdgie gelijk helemaal los. Eigenhandig maakte hij met twee zuivere schoten een eind aan de opmars van Nic om dat even later nog eens dunnetjes over te doen door bij 25-20 de definitieve nekslag toe te dienen.

Nic kwam nog wel terug maar verder dan 26-23 bij het eindsignaal van het uitstekende scheidsrechtersduo Gerritsen/Leitz reikten de Groningers niet.

Na afloop dan ook louter tevredenheid wat de klok sloeg. En terecht. Ons eerste had zich wat mij betreft volledig gerevancheerd van de nederlaag van vorige week. De crucs voor deze overwinning lijkt te liggen bij het vak van Mike. Ik heb het idee dat dit vak beter presteert in het wat minder dynamische spel van vorig jaar waarbij redelijk duidelijk is wat ieders taak is en waarbij ieders sterke punten volledig tot zijn recht kunnen komen. Van daaruit komt iedereen evengoed wel tot zijn kansen en zijn doelpunten, maar het scoren lijkt hen met deze strijdwijze allemaal wat gemakkelijker af te gaan. Er werd nu tenminste volop meegescoord. Waardoor het andere vak, waar het dynamische spel veel beter tot uiting komt, niet zo verschrikkelijk veel hoeft te overcompenseren. Of het inderdaad zo is zal volgende week moeten blijken als we naar Wageningen toe gaan. De echte volgers herinneren zich nog wel hoe het er vorig jaar aan toeging toen ons eerste naar een kansloze nederlaag werd gespeeld door een paar heel makkelijk scorende spitsen. Daar zal dit keer wat op gevonden moeten worden maar met dezelfde instelling als tegen Nic moeten we toch een heel eind kunnen komen.

Dat het een spannende competitie dit jaar gaat worden laten de uitslagen nu al zien. Vorige week al enkele opvallende uitslagen en ook deze week is het al weer raak. Zo heeft OVVO al twee keer verloren tegen de beide promovendi, staat SDO als nieuwbakken hoofdklasser als enige met vier punten bovenaan (op dit moment van schrijven moet SCO dan nog wel tegen Wageningen aantreden) en verliest Dalto deze week zomaar van SDO met

31-30. Wat dat betreft kun je de twee punten maar beter alvast in je bezit hebben. Want in deze hoofdklasse lijken de ploegen zeer aan elkaar gewaagd. Wat dat betreft is de wedstrijd tegen Wageningen volgende week weer een mooie graadmeter voor ons eerste. Veel succes dan ook.

Onze doelpuntenmakers deze week: Mike 7 (1 sw), Joni 4, Ferdgie 4, Kenny 4 (1 sw), Silvana 3, Leanne 2, Fleur 1 en Giovanni 1

Tot volgende keer, Adri.

Bekijk hieronder de foto’s gemaakt door Theo Aurik:

[foogallery id=”7365″]