De tweede wedstrijd van dit seizoen bracht ons in grote getale richting Leiden voor de wedstrijd van ons eerste tegen medepromovendus Sporting Trigon vanaf nu in dit verslag ST geheten.

Het afgelopen decennium hebben we meerdere keren tegen deze vereniging gespeeld. En dat leverde steevast positieve resultaten op.

Wie herinnert zich niet een jaar of 8, 9 geleden de wedstrijd van het toenmalige eerste hier in Leiden toen we door een dramatische scheidsrechter destijds niet verder wisten te komen dan een zielig gelijkspelletje. Het enige verliespunt van dat jaar en dat nog wel in de wedstrijd dat we toen de kampioens- vlag bij winst zouden kunnen hijsen. Treurnis troef uiteraard die dag totdat na een kwartiertje het nieuws doorsijpelde dat de enige overgebleven concurrent had verloren en we alsnog kampioen bleken te zijn. De grafstemming verdween op slag en de biertap moest plots overuren maken. Zelfs de scheids werd hartelijk bedankt voor zijn goedbedoelde leiding en dat hij ons dat ene puntje had laten behouden (hè Iv).
En dus zagen we ook vandaag de strijd vol vertrouwen tegemoet.

Dat Sherida afgelopen donderdag in de laatste minuut van de training door haar enkel klapte en daardoor nu op krukken door het leven gaat en dat Fred de dag voor de wedstrijd ineens zijn elleboog niet meer kan strekken en dus in een mitella rondloopt, dat verminderde de positieve gevoelens voor deze wedstrijd voor geen procent, want met de vervangers Joni en Job kwam er genoeg kwaliteit terug in de ploeg. Uiteraard had de ploeg in deze samenstelling geen seconde getraind en dus waren de eerste minuten nog wat onwennig en waren die nodig om met name het vak met Joni, Leanne, Job en Kenny aan elkaar te laten wennen.

We kwamen al snel met 1-0 achter, maar dat werd bijna even snel gerepareerd door Job die daarmee zijn eerste basisplaats direct met een doelpunt opluisterde. In dat eerste kwartier waren de doelpunten al redelijk duur, nam ST nog wel twee keer de voorspong maar kwamen we via Mike en Joni ook twee keer weer op gelijke hoogte. Daarna nam ons eerste langzaamaan het commando over. Via 2 strafworpen van Mike kwamen we op 3-5 en met de tweede van Job op 3-6. Het gaatje leek geslagen maar niets was minder waar. Want ST scoorde 3x achter elkaar en zo stond het toch weer gelijk. Toch gingen wij met voorsprong de rust in nadat Joni tot 2x aan toe raak schoot.

De tweede helft verliep eigenlijk niet veel anders als de eerste. Qua korfbal hadden we echt wel het betere van het spel. Bij ST was het niet veel meer dan een paar spitsen in schotpositie zien te krijgen en dan maar knallen, terwijl Rohda een veel meer gevarieerd spelletje op de mat trachtte te leggen. Maar vooral de tweede aanval had na de 3-6 de grootste moeite om de score op te voeren. Niet dat er geen kansen waren of dat er nou niet goed gespeeld werd, verre van dat, maar ze kregen de bal er maar niet in. Simpele trainingsdoorloopballen, korte kansen of van afstand, deels stond het vizier niet op superscherp, deels was het af en toe ook pure pech wat verhinderde dat we meer afstand van ST konden nemen.

En zo kon het geschieden dat de stand weer gelijk werd getrokken door ST. Gelukkig lukte het bij onze eerste aanval allemaal net even wat makkelijker. ST moest in dat vak regelmatig aan de noodrem trekken en zo leverde ond dat enkele strafworpen op. Werd de eerste nog onverwacht gemist, de volgende twee mikte Kenny wel feilloos door de korf en dus stonden we er weer twee voor. Maar met de tweede aanval voor de korf en een zeer snel tegendoelpunt werd het toch weer nagelbijten. Maar eindelijk was daar dan een bevrijdende treffer van Mike waarmee hij de doelpuntloze periode van de tweede aanval oinderbrak en veel belangrijker ons dit keer met twee punten voorsprong naar de beginopstelling liet wisselen. En dus kansen op een veilige voorsprong van vier goals met de eerste aanval weer voor de korf. Kenny begreep dat ook en van ver was het al snel 9-12. Vervolgens een tijdje niks totdat ST toch weer terug naar 10-12 kwam. Onze tweede aanval was echter over het dode punt heen en nu was het Silvana die van afstand alle frustratie van zich afschoot en ons opnieuw op drie voor bracht. En dat was maar goed ook want aan de andere kant bleef deze aanval van ST maar scoren. Zo ook nu weer en dus 11-13. Dat was het moment voor coach Ruud om maar weer eens een jongste telg uit een oud Rohda geslacht zijn debuut in Rohda 1 te laten maken.

Nadat de namen van Lauf en van Massing (Schreuder) hem al waren voorgegaan was het nu de beurt aan Enzo van Beugen om een traditie voort te zetten. En dat deed hij met verve. Koud in het veld werd hij bij een doorbraak onreglementair gestopt waanra de toegewezen strafworp weer feilloos door Kenny benut werd. 11-14 met nog enkele minuten op de klok. Dus zaak om het rustig uit te spelen en de punten over de streep te trekken. Maar dat ging niet helemaal zoals het hoorde. Want al snel was het weer 12-14. Door enkele mindere gelukkige keuzes werd de bal nog diverse keren verspeeld en dat leverde ST de gelegenheid om zelfs tot op 1 punt te naderen. De laatste anderhalve minuut werd het koppie er gelukkig wel bijgehouden al werd in de dying seconds van de wedstrijd toch weer een keer de bal dom verspeeld. Maar voordat ST zelfs maar aan een schot kon denken floot de scheids voor de laatste keer en konden we allemaal opgelucht adem halen.
De eerste twee punten dit seizoen waren binnen. Maar wat had het uiteindelijk toch nog een moeite gekost.

Uiteraard zijn daarvoor altijd wel de nodige oorzaken aan te wijzen. Zijn er al diverse oorzaken hierboven genoemd een andere konden we misschien wel vinden op de reservebank. Want daar zat de helft van de basis van vorig jaar al dan niet zelf gewild op hun bipsjes. En met Sherida, Amber, Ivar en Fred zijn dat natuurlijk niet de minsten die we moeten missen. Vanuit dat oogpunt bekeken is het misschien wel des te knapper dat ST toch verslagen is geworden, want ondanks het wegvallen van dit viertal is er gelukkig genoeg kwaliteit voor handen voor een goed potje korfbal. Daar lag het in ieder geval zeker niet aan deze zaterdag.

Telkens weer werden er prima aanvallen gespeeld, maar pech en toch ook wel een gebrekkige afronding speelden ons parten. Misschien ook wel wat zenuwtjes want zowel Job als Joni moesten toch maar op het laatste moment de opengevallen plekken in nemen. Maar wat mij betreft kunne jullie op een prima wedstrijd terug kijken. Volgende week komt Deetos/Snel bij ons op bezoek. En dan kunnen we eens zien waar we echt staan in deze competitie. Succes in ieder geval.

Onze doelpuntenmakers: Mike 4 (2 sw), Kenny 4 (3 sw), Joni 3, Job 2 en Silvana 1.

Tot volgende keer,
Adri

Onze huisfotograaf Theo Aurik maakte ook weer een aantal mooie actiefoto’s. Bekijk ze hier.