In de aanloop naar deze “thuiswedstrijd” in Sporthal de Pijp had ik een onrustig gevoel. Allereerst of het allemaal wel goed zou komen met de schotklokken en overige condities.

Maar uiteraard vooral ook hoe ons 1^e voor de dag zou komen in deze (nu al) alles-of niets wedstrijd tegen Wageningen, een ploeg waar we de laatste seizoenen niet het best tegen hebben gepresteerd.

Om kwart voor twee kreeg ik een geruststellende app van Cor Vonk dat het ging lukken met de schotklokken (nogmaals dank Cor!!), maar toen ik zelf ruimschoots op tijd mijn fiets(!!) op slot had gezet en voor een dichte kantine stond, was het onrustige gevoel weer helemaal terug.

Maar het zou allemaal goed komen!!

Na de 2 nederlagen op rij een kleine aanpassing in onze opstelling (Sophie en Jessica gewisseld van vak) en met Ruud voor de geschorste Taco op de bank, vlogen we uit de startblokken. De 1^e 2 aanvallen waren raak en met iets meer tijd scoorden we ook in de 2^e opstelling tweemaal. Een mooie en terechte 4-0 voorsprong en eigenlijk was dit gaatje nog te klein, want Wageningen startte heel matig. Dit kon natuurlijk niet blijven duren, maar het gaatje bleef lang in stand. De mannen van Wageningen kregen het vizier echter steeds scherper en derhalve werd het verschil kleiner en kleiner. En zo kon het gebeuren dat uiteindelijk de rust bereikt werd met een 10-10 gelijke stand en dat voelde voor mij toch als achter staan.

Na rust kantelde de wedstrijd meer en meer in het voordeel van de gasten. Nu namen zij met enige regelmaat een (kleine) voorsprong en moesten wij knokken om aan te haken. Onder aanvoering van een andermaal magistrale Sophie lukte dit wonderwel en ook de fantastische invalbeurt van Cenne mag niet onvermeld blijven.

De 2^e helft werd een fantstisch korfbalgevecht, waarbij wij in de laatste 10 minuten het intitiatief weer overnamen. Maar ook wij kwamen niet meer dan 2 punten los, zodat zelfs de 29-27 nog niet op zeker de winnende was, aangezien het direct weer 29-28 werd vanuit de uitbal. De slotfase werd prima uitgespeeld en zodoende doen we weer volop mee in deze mooie poule. AW.DTV op kop gevolgd op 2 punten door zowel Dalto, Wageningen en Rohda. Dat beloven nog hele mooie 1^e maanden van 2019 te worden!

Tot slot als gebruikelijk nog zaken die mij opvielen:

• In de 1^e plaats dat de “fighting spirit” weer terug was. Met name dat stuk miste ik vorige week enorm.
• Nogmaals de invalbeurt van Cenne. Volgens mij ingebracht voor de rebound, maar toen dat niet werkte niet als gehoopt als schutter (mede)verantwoordelijk voor de come-back in de 2^e helft!
• Hoewel wat eenzijdig, maar ik weiger vooralsnog het fenomenale spel van Sophie “normaal” te gaan vinden. Hoe goed het was, besefte ik me op het moment dat ik geirriteerd raakte toen ze een keer mis schoot?.
• Als “schaduwspits” naast Sophie, kwam ook Enzo heel goed tot zijn recht. Met name zijn laatste goal was niet alleen superbelangrijk, maar ook heel knap.

• Uiteindelijk ook zeer opvallend dat bij een wedstrijd van 29-28 er geen enkele vrije bal is gescoord. Dit simpelweg door het feit dat het arbitrale duo er ook geen één gegeven heeft aan beide ploegen. Dat is denk ik niet eerder voorgekomen!

Al met al een prachtige wedstrijd om het kalenderjaar mee af te sluiten. Ik wens een ieder oo vanaf deze plek hele fijne feestdagen en een prachtig 2019! Wie weet wordt het er weer één om bij te schrijven in onze al rijke clubhistorie!!!

René