Dank je Rohda 1. Dank je, dank je, dank je. Dank je uit de grond van mijn hart dat jullie gisteren er voor hebben gezorgd dat ik deze week niet weer zo een soort verslag hoef te schrijven zoals vorige week na de wedstrijd tegen AW.DTV.

Wat kan het toch verschillen in tijd van een week. Toen een in feite hopeloze wedstrijd, nu by far de beste wedstrijd van deze jaargang 2017-2018. Alles, maar dan ook werkelijk alles, wat er tegen AW.DTV niet was zagen we nu door jullie op de mat gelegd worden. Er brandde eindelijk vuur in de ogen en in de botten. Via Amber en Silvana had ik al begrepen dat bij ons eerste ook wel de gedachte heerste dat het roer om moest, dat jullie je tot nu toe niet echt van jullie beste zijde hadden laten zien en dat er qua wedstrijdinstelling wel iets veranderen mocht. Maar dat beseffen en het ook daadwerkelijk laten zien zijn twee verschillende dingen.

Tegen Unitas hebben jullie echter wel voor zo een ommekeer weten te zorgen. En juist tegen Unitas dat ons de afgelopen jaren telkens weer ondersteboven wist te spelen door in de onderlinge wedstrijden met een geweldige wedstrijdmentaliteit de strijd met ons aan te gaan. En daar hadden wij het over het algemeen niet van terug. Maar deze keer was alles anders. Unitas werd vanaf de allereerste minuut op de huid gezeten, overpowered en uiteindelijk overklast.

Het begon allemaal bij coach Taco, die zijn opstelling omgooide en het zussenduo uit elkaar haalde. Silvana en Sherida verhuisden van vak. Daarnaast moest hij de vervelende beslisisng nemen om één van onze mannen uit het team te halen aangezien Kenny weer hersteld was en ook Ivar weer fit aan de wedstrijd kon beginnen. Het was Fredje die deze onplezierige boodschap kreeg te verwerken, maar in tegenstelling tot elders, bij Rohda geen moeilijk gedoe met een weglopende speler, maar wel acceptatie, waarna Fredje gisteren in Rohda 2 een kei van een wedstrijd speelde en ‘gewoon’ op de bank bij Rohda 1 plaats nam om indien nodig hen bij te staan. Zo hoort het natuurlijk ook, maar is lang niet altijd een gegeven in deze situatie. Wat dat betreft blijft het een topgozer en een voorbeeld voor velen, die direkt een andere vereniging opzoeken als het niet gaat zoals je zelf zou willen.

Dus, in een gewijzigde opstelling startte ons eerste aan de laatste wedstrijd van dit jaar en binnen enkele minuten zagen we op de tribune al dat er iets in het spel te zien was wat we tot nu toe zo ontbeerden. In de verdediging (Fleur, Silvana, Giovanni en Job) was gelijk te zien dat er dit keer uit een ander vaatje getapt ging worden. De tegenstander kreeg geen halve meter ruimte en lukte het Unitas om wel tot schot te komen dan waren we in de rebound in zoverre de baas dat veel aanvallen van Unitas uitmondden in een éénschots aanval.

En in onze aanval (Amber, Sherida, Ivar en Kenny) was zoveel variatie, werd er zoveel geïnvesteerd, dat Unitas totaal geen antwoord had en vanaf het begin werkelijk volledig overvleugeld werd. Dat resulteerde ook al heel snel in een 0-2 voorsprong via afstandschoten van Kenny en Sherida. Na de vakwissel eenzelfde beeld. In de verdediging heel veel power onder de korf in de rebound en voor de korf in de één tegen één situaties. Ook in deze opstelling kon Unitas zich niet onder de druk uitspelen al kwamen ze wel op 1-2 uit een strafworp naar ik meen. Onze tweede aanval had heel even een paar aanvallen de tijd nodig om het juiste ritme te vinden, maar Fleur zette ons van achter de korf toch op 1-3. Nog heel even bleef Unitas bij ons in de buurt bij 2-3 en bij 3-5 maar vanaf dat moment raasde ons eerste als een zwart gele tornado over het veld en kon het alleen nog maar gestopt worden door scheidsrechter van Alphen toen die na 25 minuten voor het rustsignaal moest fluiten. Een niet voor mogelijk gehouden 6-14 ruststand prijkte op dat moment op het scorebord, bereikt via de tussenstanden 3-10 en 4-12.

In de rust was vriend en vijand het er over eens dat we zojuist getuige waren geweest van een masterclass powerkorfbal, die we in tijden van Rohda 1 niet meer gezien hadden. En toch waren we er met zijn allen nog niet gerust op. Was het niet 2 of 3 jaar geleden dat Rohda 1 hier bij Unitas een wedstrijd speelde waarin we met nog 20 minuten 10 goals voor stonden en waar we uiteindelijk met heel veel pijn en moeite met 1 goal verschil wisten te winnen. Want als het eenmaal bij de oranjehemden zou gaan lopen zouden ze tot veel in staat blijken te zijn was de ervaring.

Binnen tien seconden in de tweede helft leek dat gevaar eigenlijk direct bezworen te worden. Sherida schoot namelijk gelijk de 6-15 door de korf en dus leek er geen vuiltje aan de lucht.

Maar heel even haperde onze scoringsmachine terwijl bij Unitas ineens elke bal leek te vallen. Alleen onze reboundkoning Giovanni bleef koel en ontpopte zich ineens tot een meesterschutter van afstand. Door twee keer raak te schieten konden we het verschil redelijk handhaven en ook al kwam Unitas wel enigszins terug tot 12-17, echt in gevaar kwamen we niet. En nadat eerst Kenny met een strafworp en even later Silvana met een vrije bal ook weer mee gingen scoren wist ons eerste het verschil redelijk makkelijk op 6 à 7 punten te houden. Weliswaar bracht Unitas enkele keren het verschil op vijf maar dichterbij liet ons eerste hen niet komen en toen in de laatste 10 minuten onze scoringsdrift ook weer op gang kwam werd Unitas uiteindelijk naar een grote nederlaag gespeeld, want van 16-21 werd het 17-27, waarna Unitas mocht afsluiten met de laatste treffer van de wedstrijd.

Ik kan alleen maar zeggen…Rohda 1 top gespeeld, de gewijzigde opstelling lijkt de juiste uitwerking op het team te hebben al moeten we natuurlijk wel waken voor te veel euforie. Eén zwaluw maakt nog geen zomer zoals mijn opa vroeger altijd pleegde te zeggen. Maar deze wedstrijd kwam wel precies op tijd. Niet alleen om het vertrouwen binnen de ploeg een enorme boost te geven, maar ook omdat de twee punten broodnodig waren. Nu pikken we gewoon aan in de grote middenmoot. Bij verlies waren de zorgen toch wel ernstige vormen aan gaan nemen. Zaak is het natuurlijk wel om dit in de komende wedstrijden ook vol te houden. In deze vorm kunnen we het alle ploegen uiterst lastig maken en zullen we ons snel naar het linkerrijtje kunnen spelen.

Nu echter gaan we eerst eens een paar weken op Kerstreces. Onze eerstvolgende afspraak is pas weer op 6 januari in onze eigen hal. Dan spelen we de laatste van de heenwedstrijden tegen Wageningen. Hopelijk is onze supportersschare dan weer net zo groot als bij onze vorige thuiswedstrijd tegen AW.DTV. Voor dit jaar ga ik nu echter afsluiten. Maar uiteraard niet voordat ik alle Rohdianen een paar geweldige feestdagen toe wil wensen. En natuurlijk een fantastisch uiteinde zonder ongelukken.

Onze doelpuntenmakers:
Silvana 7, Kenny 5 (3 sw), Sherida 4, Giovanni 4, Job 3 (3 sw), Fleur 2 en Ivar 2.

Tot volgende keer,
Adri