Deze zaterdag stond de verste uitwedstrijd van dit zaalseizoen op het programma. En dus toog de Rohdakaravaan al heel vroeg richting Groningen om daar met 1 en 2 Nic te bestrijden.

Een groot deel van de Rohdianen gebruikt deze uitwedstrijd, die nu al jaren op het programma staat, als excuus om het uitgaansleven van Groningen te (her)ontdekken en dus zitten er altijd aardig wat geelzwarte fans op de tribunes, al moesten we het deze keer wel doen zonder een aantal van onze vaste supporters-bij-uitwedstrijden-groep. Ik kan tegen hen zeggen dat ze toch wel wat gemist hebben. Twee uitermate aardige en spannende wedstrijden leverden drie punten op, waar het eigenlijk vier punten hadden horen te zijn, want het tweede kreeg 3 seconden voor tijd de onterechte gelijkmaker om de oren nadat de overigens prima leidende scheids 15 seconden eerder een overtreding van Rohda meende te zien. Eén van de weinige verkeerde beslissingen, maar wel een hele dure voor het tweede.

Het team van Imre zie je met de week groeien en voelt zich inmiddels helemaal thuis in de reserve hoofdklasse. En dat met een groot aantal youngsters, waarvan er dan ook weer een paar geblesseerd rondlopen. Maar deze plekken worden dan weer moeiteloos opgevuld door Jim en Ivar. Ja, U leest het goed, Ivar. Op de plek waar alle ellende anderhalf jaar geleden begon speelde hij eindelijk weer eens een volledige wedstrijd zonder al te veel last te hebben van zijn onderdanen. Dus eigenlijk alleen maar positief nieuws deze weken van Rohda 2.

Na Rohda 2 was het dan de beurt aan ons eerste. Op voorhand leek Nic geen al te moeilijke tegenstander meer te zijn. Op het veld hangt deze ploeg in de andere hoofdklasse ergens onderin en ook in de voorspellingen wordt Nic gezien als één van de voornaamste degradatiekandidaten. Maar ik kan U vertellen…….onbegrijpelijk. Want zo slecht is deze ploeg helemaal niet. Alleen ontbrak het hen in de beslissende fase aan genoeg mentale rust om de punten in Groningen te houden. Zo werden twee strafworpen in die fase gemist en was het schot ook niet meer zo zuiver als in het eerste deel van de wedstrijd.

Maar ik zou ons eerste te kort doen als ik zou zeggen dat de overwinning van Rohda 1 te danken was aan het mindere optreden van Nic in die tweede helft. Want wat heb ik weer genoten van de tomeloze inzet die deze wedstrijd door de onzen aan de dag gelegd werd. En ineens zag ik weer het Rohda dat in vorige seizoenen voor zoveel verrassende uitslagen wist te zorgen. Onder aanvoering van het vak met Kenny, Fred, Amber en Silvana ging de ploeg voor elke bal. In het andere vak ging Giovanni voorop in de strijd. Job, Fleur en Sherida begrepen de hint en legden er ook nog een schepje bovenop. En door deze vechtlust wisten beide vakken de druk op de Nic-aanvallers zo hoog op te voeren dat die af en toe hun toevlucht moesten nemen tot noodschoten omdat ze amper nog vrij kwamen. Maar voordat ons eerste de controle kreeg over de wedstrijd had het behoorlijk veel moeite met de Groningers.

De wedstrijd was vijf seconden oud of het stond al 1-0 tegen Silvana. Anderhalve minuut later gevolgd door de 2-0 tegen Amber. Maar de sisters namen direct wraak, want na een schitterende combinatie (zoals de omroeper in Groningse dienst over elk Nic doelpunt door de microfoon brulde om vervolgens met een grafstem elk Rohda doelpunt door te geven) maakte Amber een doorbraak van Silvana af, waarna Fredje met een schitterend vlak schot (bal kwam amper boven de korf uit) de gelijkmaker op het scorebord zette. Hierna breek de periode Shay Conroy aan. Deze Ierse international toonde zich een ware plaag voor Fredje. En door oa 5 van de volgende 7 Nic goals liep Nic naar een 9-7 voorsprong. Vanaf dat moment begon ons eerste uit een ander vaatje te tappen. De toevoer naar de korf werd door Amber en Silvana nagenoeg dichtgemetseld, waardoor Fred nog wat dichter op Conroy kon verdedigen. Aanleggen was er voor de topscorer niet meer bij, zijn schoten werden onzuiverder en dat gaf onze aanval de gelegenheid dichterbij te kruipen. Voeg daarbij dat Kenny zijn heer in de rebound steeds vaker wist af te troeven en op die manier ontstond de controle in de wedstrijd. Het andere vak liet zich hierdoor inspireren en kwam ook steeds beter in de wedstrijd. Had tot dan alleen Job pas 2x weten te scoren in die laatste 7, 8 minuten voegden ze daar nog twee aan toe. Eerst wist Sherida uit een vrije bal de 9-8 te noteren en kort voor rust zette Giovanni ons met een prachtige one-hander voor het eerst op voorsprong Tussendoor hadden Amber en Kenny ons al op gelijke hoogte gebracht. Toch lukte het niet om met voorsprong de rust in te gaan want Nic had in de laatste minuut toch nog een antwoord en zo was het 11-11 na het eerste bedrijf en konden we terugkijken op een zeer enerverend potje korfbal waarin ons eerste na een lastig begin in het verloop van die eerste helft het juiste antwoord had weten te vinden op met name Shay Conroy.
En dat beloofde veel voor de tweede helft. En dat kwam ook uit. Vooral verdedigend zagen we weer het Rohda uit kort vervlogen tijden. En dan met name Fred. Zoals hij zijn tegenstander (Conroy) het vuur aan de schenen legde was werkelijk formidabel. Geen doelpunt meer kwam er uit diens handen. Uiteindelijk ging hij steeds vaker in de rebound spelen, maar ja, daar had ie ook niet veel in te brengen. 5 Minuten voor tijd kwam dan het hoogtepunt voor Fredje toen Conroy naar de kant werd gehaald.

Was Fred in verdedigend opzicht de man van de wedstrijd, in aanvallend opzicht hadden we er ook eentje of eigenlijk moet ik zeggen woman of the match. Want Silvana liet haar tegenstandster met name die tweede helft alle hoeken van het veld zien. En dat had de rest van het vak ook in gaten gekregen. De mannen offerden zich helemaal op en Silvana kon zich naar hartelust uitleven. En scoren. Liefst 4 van de in totaal 6 goals in de tweede helft schreef zij op haar naam. Zo bracht ze ons voor het eerst op 2 goals voorsprong met twee identieke schoten (13-14 en 13-15) en scoorde ze ook ons laatste doelpunt waardoor het 14-17 werd.

Toen had het noodlot voor ons echter al weer toegeslagen. Net namelijk nadat we de wedstrijd volledig in handen hadden gekregen en we op het punt stonden de beslissende tik uit te delen ging Kenny na een simpel sprongduel naar de grond. Ondanks verwoede reparatiewerkzaamheden van Ron kon Kenny de wedstrijd niet meer voort zetten. Met een op het oog zware hamstringblessure moest hij de strijd zaken en kwam Enzo in de ploeg. Door het wegvallen van Kenny kreeg Nic ineens weer de overhand in de rebound en daar maakten zij dankbaar gebruik van. Het werd 14-15 maar Fleur zag het gevaar en met een typisch Fleur schotje tekende zij de 14-16 aan.

Zoals zojuist al gememoreerd zette Silvana ons op drie punten verschil maar Nic gaf het nog niet op en kroop toch weer dichterbij. Met nog vijf minuten op de klokken brachten zij hun achterstand weer terug tot 16-17 waarna het nog vijf minuten billenknijpen was. Helemaal toen er nog 40 seconden te spelen was en de bal weer in de Nic-aanval terugkwam. Diverse schoten volgden en we kregen die bal maar niet te pakken. Maar met nog 8 seconden op de klok konden we dan uiteindelijk opgelucht ademhalen. De bal caramboleerde vanaf de korf het veld weer in. De Nic’ers konden de bal alleen de lucht in tikken waarna Amber zich uiteindelijk de sterkste toonde door de bal voor iedereen uit de lucht te kapen en veilig in de armen te sluiten. Nic. probeerde niet eens meer wat en de punten zaten in de knip. Een heerlijke wedstrijd om naar te kijken. Zoals ik al zei. Een wedstrijd die gewonnen werd in de verdediging met 1 vak dat de tegenstanders tot wanhoop door met zijn allen het gevaar te neutraliseren. Het andere vak had dat minder, maar hield de rijen wel keurig gesloten waardoor de doelpunten aan de andere kant gemaakt konden worden. En ook niet geheel en al onbelangrijk, die op de juiste momenten hun doelpunten meepakten waardoor in eerste instantie de achterstand nooit te ver opliep en later de voorsprong steeds gehandhaafd kon worden. Kortom een overwinnig van het collectief.

Onze doelpuntenmakers (en ze staan er weer alle 8):

Silvana 6, Amber 2, Giovanni 2, Job 2, Kenny 2, Fleur 1, Sherida 1 en Fredje 1.

Tot volgende keer,
Adri

Foto: Willem Kracht

Lees hier ook het verslag van Nic.