Zaterdag speelde ons eerste de laatste zaalwedstrijd van dit seizoen in Harderwijk tegen een tot op het bot geladen Unitas, dat nog minimaal 1 punt nodig had om zich ook weer een jaar te kunnen verzekeren van Hoofdklasse korfbal.

Unitas schoot dan ook werkelijk als een raket uit de startblokken en voor we het wisten was het al 6-1. Ik moet zeggen, ik kijk er niet eens meer vreemd van op, want dit overkomt ons eerste wel vaker. Het lijkt wel of we eerst aan de tegenstanders moeten wennen, terwijl je toch zou denken dat ondertussen wel bekend is hoe de tegnstanders spelen.

Aan de andere kant weten we inmiddels ook dat zo een achterstand weinig zegt, want elke keer komt ons eerste na een dergelijke start ook weer helemaal terug in de wedstrijd en zo ging het ook deze keer. Halverwege de eerste helft stond het nog wel 10-5 voor Unitas met name door zeer rommelig spel van ons eerste aanvalsvak dat in tegenstelling tot vorige week elkaar totaal niet kon vinden, terwijl het andere vak deze week juist wel weer de zaken goed onder controle had.

En dat is kort samengevat het seizoen in een notendop. Wisselvalligheid was dit seizoen troef. Dan draaide het ene vak niet, een andere wedstrijd was het weer andersom en lukte het niet in het andere vak. Niet zo gek als je ziet waar Rohda 1 dit seizoen al tegen aan gelopen is. Een ongekend aantal zware blessures maakte het er natuurlijk niet makkelijker op en dan is het toch eigenlijk een prima prestatie als we ruim voor het einde van de competitie in veiligheid zijn en gewoon keurig in het linkerrijtje zijn geëindigd.

Zoals gezegd verliep de wedstrijd tegen Unitas eigenlijk conform de rest van het seizoen. Slechte wedstrijden werden afgewisseld met fantastische wedstrijden en nu was het na een zwak begin een prima wederopstanding en zo werd Unitas in de laatste 10 minuten van de eerste helft toch weer achterhaald, nadat het eerste aanvalsvak ook zijn draai een beetje begon te vinden. Bij de rust stond er dan ook een goede 13-13 op het scorebord.

Wat er vervolgens na rust dan gebeurt ging mijn simpele verstand te boven. Het zal allemaal wel bedoeld zijn om de wedstrijd onze kant op te laten kantelen, maar het leek mij in ieder geval niet nodig. De veranderingen pakten nu jammergenoeg niet goed uit, de tweede aanval bleef wel gewoon meescoren, maar de eerste aanval kreeg er geen bal meer in en Unitas kon zich gaan opmaken voor een feestje

Laten we echter afsluiten met het positieve van dit seizoen en dat is dat ons eerste zich toch betrekkelijk eenvoudig heeft weten te handhaven. Hadden we meer verwacht van dit jaar? Ja. Eigenlijk wel. Is het achteraf realistisch om meer te verwachten? Nee. Ik denk van niet. Als je tenminste bedenkt dat vijf potentiële basisspelers een groot deel van het seizoen afwezig waren dan is een play-off plek wel erg hoog gegrepen. Des te prettiger is het dan toch te weten dat er binnen onze selectie genoeg kwaliteit aanwezig is om er voor te zorgen dat we niet in de problemen zijn gekomen. Prettig voor de club en zeker toch ook voor de meiden en mannen die dit seizoen wel heel wisten te blijven. Ook voor Ruud moet het elke keer weer slikken zijn geweest om de puzzelstukjes op de juiste plek te laten belanden. Misschien dat dat niet altijd gelukt is, maar of een ander dat veel beter zou hebben gedaan. Geen idee, maar ga er maar eens aan staan als de twee meest ervaren spelers het eerste half jaar niet beschikbaar zijn of als ineens binnen een week je twee rebounders botjes beginnen te breken.

Dus ook naar de onze technische staf (Ruud doet het natuurlijk ook niet helemaal alleen) de complimenten en een felicitatie met het behaalde resultaat dit seizoen.

En ondanks alles heb ik toch ook dit jaar weer menige wedstrijd van jullie genoten. Ik denk dan met name aan de beide wedstrijden tegen Nic, de thuiswedstrijd tegen Wageningen of de uitwedstrijd bij SCO. Ik weet dat ik vaak een kritische kanttekening bij de verslagen plaats en dat heb ik afgelopen week ook mogen vernemen, maar wat mij betreft is het toch weer een geslaagd seizoen geworden, waarbij ik misschien het mooiste heb gevonden dat we dit seizoen bij de uitwedstrijden steevast een 20 tot 30 supporters langs de lijn hadden zitten. En ik kan jullie vertellen dat dat ik dat de afgelopen jaren zelden heb mee mogen maken.

Voor mij, maar zeker ook voor jullie, een teken dat het toch allemaal zo slecht niet was dit seizoen. Dus Rohda 1, gefeliciteerd met de handhaving. Op naar het veld, want ook daar zijn we nog niet klaar. Succes!

Onze doelpuntenmakers: Job 7 (2 sw), Fleur 4, Silvana 3, Mike 3 (1 sw), Leanne 2 en Fred 1

Tot volgende keer,
Adri

Actiefoto’s van Unitas/Perspectief – ROHDA:

[foogallery id=”8939″]