De laatste wedstrijd in de zaal. Tegen kampioen en play-off deelnemer Wageningen wilde ons eerste nog één keer laten zien wat de ploeg werkelijk waard is. En tegen wie kan je dat nu beter doen als tegen het team dat de hele competitie souverein bovenaan heeft gestaan en dat je in Wageningen op een flinke nederlaag had getrakteerd.

Dat Ivar niet meer in het veld te zien is was al een tijdje bekend, maar nu moesten we het ook nog eens zonder Sherida doen, die sinds de dinsdagtraining na een ongelukkige botsing met Kenny met haar middelvinger recht omhoog rondloopt. Kira was haar logische vervangster, terwijl Fred weer de plek van Ivar innam.

In de gebruikelijke opstelling van de laatste weken nam de wedstrijd een aanvang. Voor beide partijen stond er niets meer op het spel en dat was zo af en toe ook wel te merken ook. Aan onze kant werd er weliswaar voluit gestreden, maar af en toe kwam ook wel eens het showelement een beetje om de hoek kijken. Exponent daarvan was wel ons 8ste doelpunt gemaakt door Gio die in de rebound in zijn sprong met een tip in de bal in de korf deponeerde. Of wat te denken van de reacties als er een foutje gemaakt werd.  Dertien wedstrijden lang had iedereen dan de pee in, nu kon er meestentijds hartelijk om gelachen worden in het veld. En omdat ook Wageningen de druk niet vol op de ketel had staan ontspon zich voor de toeschouwers toch een een hele leuke wedstrijd. Enige dissonant in deze wedstrijd was de gele kaart die aan een Wageningen-heer werd uitgereikt nadat hij voor de derde keer Mike bijna torpedeerde toen die langs hem heen dreigde te gaan. Voor mij had deze kaart echt niet gegeven hoeven te worden aangezien dit totaal niet in het beeld van de wedstrijd paste. Beide ploegen lieten elkaar gewoon korfballen en deze drie overtredingen kwamen meer uit het niet kunnen ontwijken van Mike in het pogen om Mike te verdedigen dan dat er sprake was van bewuste gemene overtredingen. Wat overigens wel een tegenvaller was, was dat Kenny halverwege de tweede helft met een hamstringblessure naar de kant toe moest. Hopelijk valt het allemaal mee en is hij er bij de hervatting van de veldcompetitie weer bij.

Over de wedstrijd zelf valt niet eens zoveel te melden. Behalve wat ik hierboven al gezegd heb dat het best een leuke wedstrijd was om naar te kijken, kan ik wel zeggen dat deze wedstrijd ons hele seizoen in een notedop was. Prima gestart, daarna lange tijd op voorsprong blijven, vervolgens de tegenstander toch dichterbij zien komen en uiteindelijk net niet genoeg in huis hebben om de tegenstander te verslaan. Want Wageningen ging het blijkbaar toch te ver om zich naar de slachtbank te laten leiden, want daar zag het halverwege de tweede helft toch even naar uit toen we met 22-16 en 24-19 voor kwamen te staan. Maar het was met name Wageningen-aanvoerder Rick Brouwer met zijn verre afstandschoten die zijn ploeg op sleeptouw nam en toen dat daarna door zijn teamgenoten overgenomen werd vielen ineens alle ballen binnen en verdween de voorsprong tijdens de laatste vijf minuten als sneeuw voor de zon. Uiteindelijk resulteerde dit alles in een verdienstelijk gelijkspel. En door de overige uitslagen in de poule sluiten we ook dit jaar af in het linkerrijtje Vierde met twee punten achterstand op KCC dat naast Wageningen gaat strijden voor een plaatsje in de Korfbal League.
Het was een mooi zaalseizoen. Jammer genoeg heeft het net niet gebracht wat er toch echt in heeft gezeten, maar daar is inmiddels al genoeg over gezegd en geschreven. Nu gaan we ons met zijn allen weer richten op het veld. Daar staan we er natuurlijk florissant voor, maar dat zegt nog niets, dat heeft de zaalcompetitie wel uitgewezen. Een ongelukje zit in een klein hoekje en voor je het weet is de voorsprong weg. De sterkste tegenstanders krijgen we al vrij snel in het begin van het programma, dus we weten al gauw waar we aan toe zullen zijn. Rohda 1 zet hem op, maak er een mooi slot van het tijdperk Taco van!

Onze doelpuntenmakers tegen Wageningen: Mike 8 (3 sw), Kira 4, Silvana 4, Ferdgie 3, Amber 2, Fleur 1, Giovanni 1, Kenny 1 en Mix 1.

Tot de volgende keer,

Adri

Klik hier voor de foto’s die gemaakt zijn door Theo Aurik