Ons eerste presenteert zich de laatste weken een klein beetje wisselvallig. De ene week is het alles, de week erna gaat het weer helemaal fout. In Groningen viel er weinig op de nederlaag af te dingen. Te veel spelers behaalden niet hun gebruikelijke niveau en dat is in deze afdeling gelijk dodelijk. Daarnaast kreeg de ploeg al heel vroeg in de wedstrijd met een enorme domper te maken toen Ivar binnen het kwartier al zwaargeblesseerd de strijd kon staken. Latere berichten uit het ziekenhuis bevestigden wat in de zaal al het vermoeden was. Achillespees afgescheurd en dus einde seizoen.
Dat was overigens niet het enige wat er zich in een bizarre beginfase allemaal afspeelde. Kort nadat Ivar van het veld gedragen was, zakte er ook een heer van Nic. door zijn hoeven, waarop deze zich ook moest laten vervangen. Maar het meest rare was toch wel dat er iemand achter de schotklok zat die duidelijk niet met het apparaat overweg kon. Gevolg? Twee glaszuivere goals van Nic. die afgekeurd moesten worden omdat de schotklok niet goed stond. Het verweer van de persoon in kwestie? Die schotklok deugt niet en daar moest dan een andere voor komen. Ja duhuh, de twee wedstrijden er voor werkte dat ding perfect. Er restte dan ook maar één ding, vervanging van de schotklokbediening na nog geen drie minuten. Ik heb inmiddels al heel wat wedstrijden met schotklok gezien, maar deze kon ik in ieder geval nog niet. Voeg daarbij nog een snelle gele kaart voor de Nic heer die later uitviel en een onstuimige start van de Groningers en u begrijpt dat er heel veel te bespreken was in de rust.
Zoals gezegd een onstuimige start van Nic. bracht hen heel snel op 4-2 plus de twee afgekeurde doelpunten, maar door het gedoe rond de schotklok raakte Nic. toch even uit het ritme en dat gaf ons gelegenheid om aan te haken al liep Nic nog wel wat verder uit naar 7-3. Het ging alleen niet meer zo snel. Hierna zette Rohda de achtervolging in. En het was Ivar met twee afstandschoten die daarmee de stand op 7-5 bracht (zijn laatste goals voor Rohda dit seizoen). En al bleef er steeds een negatief verschil, we bleven wel in het spoor en stonden in de rust dan ook slechts met 1 punt achter 14-13.
En in de beginfase van de tweede helft leek het er op dat het toch nog allemaal goed zou komen. Na 15-13 kwamen we gelijk en zelfs op een 15-17 voorsprong. Maar we konden dat niet vasthouden. Want nadat Nic. weer op 17-17 was gekomen stortte de boel behoorlijk in elkaar. Nic. profiteerde en denderde door naar 23-17. Het verschil was gemaakt en we kwamen er ook niet meer bij ook al probeerde coach Taco nog van alles via wissels, die ook allebei direkt scoorden (Joni en Jelle), maar Nic zat inmiddels in een flow en schoot bijna alles raak wat ze richting korf gooiden. terwijl wij soms alleen al de grootste moeite hadden om het goed neer te zetten. Wat dan meestal volgde was een stroperige aanval waar dan nog wel een schot uitkwam maar ook rebounded was Nic ons in deze fase meestal de baas en dus bleef er weinig anders over dan om aan het einde van de wedstrijd ons meerdere te erkennen en Nic de hand te schudden en ze te feliciteren met de verdiende overwinning.
En toch, ondanks dat we KCC weer naast ons hebben staan is deze nederlaag een positieve ontwikkeling.
HUH??? zult u zeggen. Wat klets jij nou uit je nek. Wel hier komt een Cruiffiaanse theorie ontwikkeld in een Hulsiaans brein. Vorig jaar waren we ook lange tijd in een heftige strijd gewikkeld om de palyoffs. Toen wonnen we op een gegeven moment bij Nic. Iedereen blij maar meteen daarna ging het helemaal fout en verloren we daarna van de ondersten in de poule. Nu zijn we opnieuw in hevige strijd om de playoffs, maar verliezen we bij Nic. Blijkbaar gaat het nu dus andersom. En gaan we de komende twee weken tegen de ondersten uit de poule winnen. En zullen we ons gaan plaatsen voor de playoffs want dat lukte vorig jaar dus niet.
Een ander zeer gunstig teken is de blessure die Ivar opliep. Voor hemzelf natuurlijk een drama, maar voor het team een zegen. Want wat was er aan de hand toen we twee jaar terug in de overgangsklasse kampioen werden???? Precies, Ivar speelde dat jaar niet vanwege een gescheurde kruisband.
Kortom, alles gaat goed komen. We hebben een slag verloren, maar gaan de oorlog (nou ja de strijd dan) om de playoffs winnen. As. zaterdag thuis tegen HKV/OE gaan we daar een begin mee maken, dus u bent weer uitgenodigd.

Onze doelpuntenmakers deze week (en alle 11 die in het veld hebben gestaan hebben ook gescoord)
Mike 5 (3 sw), Kenny 5 (1 sw), Amber 2, Silvana, 2, Ivar 2 Fleur 1, Joni 1, Sherida 1, Ferdgie 1, Giovanni 1 en Jelle 1.

Rest ons nog om uiteraard Ivar heel veel sterkte te wensen de komende periode. Succes met de operatie en we hopen je heel snel weer langs de kant te zien. Want dat was natuurlijk 2 jaar terug wel van wezenlijk belang. Elke wedstrijd was Ivar erbij, dus dit mascottegedrag willen we snel weer zien.

Tot volgende keer en veel succes tegen HKV/OE
Adri

Bekijk hier de foto’s bij ROHDA 1 & 2, gemaakt door Theo Aurik.