Het zat er een keer aan te komen, de eerste nederlaag van dit seizoen. Bizar dat dit dan juist in de dertiende officiële wedstrijd van het seizoen moest gebeuren. Na 12x (veld en zaal) winnend van het veld af te zijn gekomen zat het er deze keer in Wageningen geen moment in. Wat ik echter dan wel tegen vind vallen is de manier waarop ons eerste zich manifesteerde deze wedstrijd. Normaliter zien we altijd een enorme vechtlust, een “wij-weigeren-te-wijken” instelling, maar dat heb ik tegen Wageningen niet echt kunnen ontdekken. De eerste fase konden we nog bijblijven, maar vanaf 9-8 werd de wedstrijd in tijd van 10 minuten door Wageningen beslist. Want de 16-9 bij rust was gezien het vetroonde spelbeeld een veel te groot gat om nog te dichten. De tweede helft was het allenmaal wel ietsjes beter, werd er ook veel meer gescoord, maar kregen we ook weer net zo makkelijk de goals om de oren, zodat we nooit meer echt in de buurt van Wageningen konden komen. En kwam ook weer eens een oude kwaal om de hoek kijken. Omdat het niet lukte, was het klagen en kliemen over van alles en nog wat. De scheids, de medespelers noem maar op. Maar het voor elkaar knokken zag ik niet meer terug. Doen we dat wel dan zijn we een lastig te kloppen ploeg. Maar nu waren we af en toe te veel met andere dingen bezig.
En ja, ik zag ook wel dat de scheids en zijn grens af en toe rare beslissingen in ons nadeel namen (deden ze overigens ook aan de andere kant hoor dus daar lag het niet aan) en ja, er stonden bij Wageningen twee heren die in de tweede helft bijna alles wat ze schoten in de korf zagen verdwijnen, maar ik had gehoopt dat wij daar dan taktisch anders mee om zouden gaan bijvoorbeeld door er zo kort op te verdedigen en onze andere heer zo ver terug laten zakken om de doorbraak er uit te halen dat Wageningen gedwongen zou worden het schot naar anderen te verleggen, die een stuk minder zuiverder schoten. Maar blijkbaar kon dat niet of ging dat niet of kwam men niet op het idee, feit was dat deze twee puntspelers er toch gauw een stuk 15 à 20 hebben gemaakt hebben deze wedstrijd.
Jammer hoor, want de andere uitslagen zijn van dien aard dat er toch weer het nodige in elkaar schuift, waarbij een geluk bij een ongeluk is dat KCC onverwacht verloor van SCO. Alleen hebben we nu aan kop gezelschap gekregen van Wageningen. KCC blijft op 2 punten en OVVO en SCO staan nu op 4 punten.
Oke, zoals ik al zei, het zat er een keer aan te komen. Dit was gewoon een mindere wedstrijd. Kan een keer gebeuren. En deze wedstrijd laten we zeker niet al het moois wat we dit seizoen al van Rohda 1 hebben gezien overschaduwen. Daarvoor hebben ze ons al te vaak laten genieten en laten juichen.
We gaan nu eerst eens een paar weken in retraite en onder het genot van een goed glas en een lekkere hap even met de familie samen zijn. Dan kunnen ondertussen alle pijntjes uit de vermoeide lichamen wegtrekken en dan kunnen we in het nieuwe jaar er weer volop tegenaan. En ligt er nog een prachtige uitdaging op ons eerste te wachten. Want het zou toch wel erg leuk zijn als Rohda 1 zich voor de play offs zou weten te plaatsen. Noodzakelijk is het wat mij betreft niet maar deze groep verdient het om dit genoegen een keer te mogen smaken. En dus kunnen jullie de eerste wedstrijd in het nieuwe jaar gelijk een goede stap zetten als KCC bij ons op bezoek komt. Maar eerst dus op weg naar de Kerst en daarna Oud en Nieuw.
Ik wil dit laatste verslag dan ook afsluiten met iedereen hele fijne dagen en een gezonde jaarwisseling toe te wensen. En als de wereld in 2016 dan een klein beetje verdraagzamer naar elkaar wordt en Rohda blijft net zo presteren als in 2015 ben ik een gelukkig en tevreden mens. Tot volgend jaar.

Onze doelpuntenmakers: Kenny 6 (2 sw), Fleur 5, Ivar 4, Silvana 3, Mike 3 (1 sw), Sherida 2,
Giovanni 2, Ferdgie 1

Unitas/Perspectief 2 – ROHDA 2       29 – 24

Oke, omdat ik dit keer naast coach Rene op de bank mocht plaats nemen als dokter piepie en dat dan alleen op voorwaarde dat ik iets over de wedstrijd van het tweede zou schrijven, bij deze de belevenissen van Rohda 2 in Harderwijk tegen Unitas.
Een gehavend tweede mag je wel zeggen, want omdat Rohda 2 nagenoeg gelijk speelde met Rohda 1 gingen Joni, Kira, Cenne en Fredje mee naar Wageningen en omdat Errol zonodig gebruik wilde maken van een gratis vakantie van bijna 4 weken in Suriname werd er de afgelopen week heel wat afgepuzzeld om tot een enigszins aanvaardbare opstelling te komen. Zo werd Julian bij de A1 weggeplukt en werd ook Debbie weer van stal gehaald nadat die 2 ½ jaar geleden de selektiekicksen aan de wilgen had gehangen. Zodoende stond er toch nog een behoorlijk representatief team aan de start vandaag.
Unitas stond met 2 punten een paar plekken onder ons op de ranglijst en lang zag het er vandaag naar uit dat het verschil nog groter zou worden, want ons tweede begon eigenlijk uitstekend aan de wedstrijd. Onder aanvoering van Annika en Debbie (die speelde alsof ze nooit weg was geweest) werd een 3-5 voorsprong genomen. Een voorsprong die tot 9-10 vast gehouden kon worden. Daarna nam Unitas de regie in de wedstrijd over, wat leidde tot een 13-11 achterstand van het tweede bij het rustsignaal.
In de tweede helft waren het opnieuw Annika en Debbie die het team op sleeptouw namen waardoor we toch weer naar een 15-16 voorsprong liepen. Een tussensprint van Unitas leek echter te machtig toen zij daarmee uitliepen naar 21-17 maar Kimberley (2x) Jelle en Jeff zorgden er toch weer voor dat we op 2 punten achter kwamen. Maar weer 3 goals op rij van Unitas deden ons uiteindelijk de das om. Ons tweede was niet meer bij machte de moegestreden lijven nog eenmaal uit te wringen om er nog een laatste achtervolging uit te persen al scoorden Kimberley, Jelle en Jeffrey nog wel. Hetzelfde deed Unitas en zo bleef het verschil van vijf goals tot aan het einde op het scorebord staan.
Een ongelukkige en misschien zelfs wel onnodige nederlaag. Als er wat scherper verdedigd was geworden in de 1 tegen 1 dan had ik het nog wel eens willen zien. Te vaak echter werd er niet attent gereageerd bij doorbraken of werd de tegenstander niet ver genoeg gevolgd waardoor hij of zij makkelijk kon aanleggen voor een doeltreffend schot.
Aan de andere kant moeten we natuurlijk niet vergeten dat er vijf mensen niet bij waren. Aan de invallers heeft het echter zeker niet gelegen. Want zowel Julian als Debbie draaiden mee alsof ze wekelijks in het team meespelen. Jammer dan ook dat het niet is gelukt de twee punten mee naar Amsterdam te nemen, maar ik ben er van overtuigd dat Rohda 2 zich dit seizoen makkelijk zal gaan handhaven. Daarvoor schuilt er genoeg kwaliteit in de ploeg en zullen er ook genoeg punten behaald gaan worden. No problemos.

Doelpunten: Debbie 5, Jeffrey 5 (3 sw), Annika 4, Jelle 4, Kimberley 3, Amy 2 (2 sw), Marnix 1

Adri